Deze week vonden er in Jordanië vervroegde parlements-verkiezingen plaats, nadat koning Abdullah II bin al Hoessein het parlement in november 2009 tussentijds ontbond. De verkiezingen stonden in het teken van de binnenlandse en buitenlandse uitdagingen die de aard en de identiteit van Jordanië als Hashemitische staat raken. Ophef over de nieuwe kieswet resulteerde in een boycot door de belangrijkste oppositiepartijen.
Kiesstelsel onder vuur
Het Jordaanse kiesstelsel is een erfenis van het Britse Rijk, een one man one vote districtenstelsel waarbij elk district een vastgesteld aantal volksvertegenwoordigers kiest. De bevolking kiest het Lagerhuis, of Huis van Afgevaardigden, terwijl het Hogerhuis, of Huis der Notabelen, rechtstreeks door de koning benoemd wordt. Al langere tijd is dit systeem aan kritiek onderhevig, omdat het de plattelandsgebieden, waar de koningsgezinde traditionele stammen en bedoeïenen dominant zijn, qua zetelaantal bevoordeelt ten koste van de drukbevolkte stedelijke gebieden, waar veel Palestijnen wonen en de islamistische partijen veel aanhang genieten.
Vorig jaar november ontbond de koning, die veel meer macht heeft dan onze Nederlandse koningin, het parlement halverwege de zittingstermijn. Er werd officieel geen reden voor gegeven, maar het besluit stuitte op weinig weerstand. Grote delen van de bevolking zagen het parlement als een orgaan waar corruptie gebruikelijk was en inefficiëntie hoogtij vierde. Vernieuwingen stagneerden doordat wetten eindeloos op de plank bleven liggen.
De nieuwe regering die de koning installeerde, had als opdracht een nieuwe kieswet op te stellen en de hervormingen gestalte te geven. Dat voedde de hoop dat Jordanië nu definitief zou kiezen voor liberalisering en democratisering, en afscheid zou nemen van de oude tribale structuren ten faveure van een meer nationaal georiënteerd partijenstelsel. De eerste benoemingen waren daar al gelijk mee in tegenspraak: zittend premier Rifai komt uit een oude conservatieve Jordaanse familie, die eerder al drie premiers leverde.
De nieuwe en wederom tijdelijke kieswet kwam in mei dit jaar gereed en kwam enigszins tegemoet aan de hervormingsgezinden. Het aantal zetels in het parlement werd uitgebreid van 110 naar 120. De grote steden Amman, Irbid en Zarqa kregen vier extra parlementszetels, maar zes extra zetels gingen naar het tribale platteland, waardoor de ondervertegenwoordiging van de Palestijnse districten eerder toenam dan afnam. Het bestaande quotum voor vrouwen werd verdubbeld van 6 naar 12 zetels. De gegarandeerde vertegenwoordiging van minderheden werd gehandhaafd: 9 zetels voor de christenen en 3 voor de Circassische en Tsjetsjeense minderheid. Kiezers kunnen zich nog steeds laten registreren in hun woonplaats of in hun geboorteplaats, iets wat het tribale denken in stand houdt. De kieswet voorziet echter niet in het versterken van de politieke partijen, noch komt hij tegemoet aan de wens van een gemengd stelsel van districten en evenredige vertegenwoordiging. Het is interesssant om te kijken welke politieke realiteit daar onder schuil gaat.
11/9
De verkiezingsdatum 9 november is geen willekeurige datum, hij brengt ons gelijk bij Jordanië’s eerste uitdaging. Op 9 november 2005 vond een bomaanslag plaats op drie van de grootste hotels in de hoofdstad Amman: het Grand Hyatt, het Radisson en het Days Inn hotel. 63 mensen kwamen om, meer dan de helft Jordaniërs, 115 mensen raakten gewond. De bom in het Radisson hotel ontplofte in de banketzaal terwijl daar een bruiloft met honderden gasten gaande was. Het bruidspaar verloor beide vaders, familie en vrienden en raakte zelf gewond, net als veel van hun gasten. Het hotel was ook al het doelwit van een aanslag door islamisten net voor de millenniumwisseling, maar die werd bijtijds verijdeld.
Al-Qaïda in Irak, dat de aanslagen opeiste, koos de hotels als doelwit vanwege hun populariteit bij Amerikaanse en Israëlische veiligheidsdiensten en Westeuropese regeringen. In 2005 was het voor westerse diplomaten, bedrijven en journalisten nog niet mogelijk rechtstreeks naar Irak te vliegen. Zij gebruikten Jordanië, een belangrijke VS-bondgenoot in het Midden-Oosten, als gateway naar Irak.
De aanslagen raakten het hart van de Jordaanse samenleving. Duizenden mensen gingen de straat op om te protesteren tegen de aanslagen en wensten de leider van Al-Qaïda in Irak, de Jordaniër Abu Musab al-Zarqawi, toe dat hij in de hel zou branden. Zarqawi’s stam, de enige duizenden familieleden tellende Al-Khalayleh, plaatste grote advertenties in veelgelezen dagbladen waarin zij afstand van hem namen en zijn daden veroordeelden.
Het was niet de eerste en ook niet de laatste aanslag: begin augustus dit jaar werden de zuidelijke havenstad Aqaba en het naastgelegen Israëlische Eilat vanuit de Sinai met raketten bestookt. Een raket sloeg in bij het Intercontinental Hotel, met één dode en vier gewonden tot gevolg.
Jordaniërs kampen dus met terrorisme als gevolg van ontwikkelingen buiten hun landsgrenzen: het conflict tussen Israël en Palestina in het westen, de oorlog in Irak in het oosten.
Identiteitspolitiek
In de politieke discussie over het nieuwe kiesstelsel speelt de demografische en politieke strijd over de rol van Jordanië’s burgers van Palestijnse origine en het moeizame vooruitzicht op een eventuele Palestijnse staat een grote rol.
Door de oorlogen in 1948 en 1967 vluchten veel Palestijnen naar Jordanië. Daardoor is nu bijna de helft van de Jordaanse bevolking van Palestijnse origine. Zij hebben veelal het Jordaanse staatsburgerschap, en dus ook actief en passief kiesrecht. De meeste Palestijnen wonen geconcentreerd in drie kiesdistricten: Amman, Irbid en Zarqa. Het huidige districtenstelsel is echter sterk in hun nadeel en beperkt het aantal zetels dat ze in het parlement kunnen verwerven.
Eenzelfde beeld zien we bij de islamisten, in het parlement vertegenwoordigd door het Islamic Action Front, de politieke tak van de Moslim Broederschap in Jordanië. In de praktijk overlappen deze groepen: veel aanhangers van het IAF zijn van Palestijnse origine. Hun belangrijkste doel is niet het invoeren van de sharia, maar meer invloed voor de Palestijnen en een minder toegeeflijke positie ten opzichte van buurland Israël. Zo stelden zij naar aanleiding van recente uitspraken in de Knesset voor om het vredesakkoord tussen beide landen op te zeggen. Binnen Jordanië vreest men een toename van demacht van de islamisten en ziet men hen als bedreiging van de prowesterse oriëntatie van het land.
Tot nu toe worden deze twee groepen – de oude, tribale Jordaniërs en de nieuwe burgers van Palestijnse origine – min of meer in balans gehouden. De koningsgezinde stammen hebben de meeste politieke invloed en zij bezetten de belangrijkste posities in het leger en de veiligheidsdiensten. De Palestijnen op hun beurt hebben veel economische invloed, veel hotels en grote bedrijven zijn in hun handen, evenals de Arab Bank, een van de grootste banken in Jordanië. Wordt het kiesstelsel aangepast, dan zal ook de politieke invloed naar de Palestijnen verschuiven. ‘Oude’ Jordaniërs komen hiertegen in opstand omdat ze het gevoel hebben dat Jordanië niet meer hun land is. Dat sentiment is aanzienlijk toegenomen na het huwelijk van de koning met de Palestijnse Rania en de daaropvolgende benoemingen van Palestijnen op een aantal belangrijke posities.
En dan is er uiteraard het onzekere vooruitzicht op een Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever. Jordaniërs horen met argwaan de uitspraken aan van rechtse Israëliërs als Arieh Eldad, die openlijk spreken over de ‘Jordaanse optie’, die vinden dat Jordanië eigenlijk Palestina is en er dus geen aparte Palestijnse staat hoeft te komen. Dat soort geluiden wakkert de onrust onder beide groepen in Jordanië aan. Onder de Palestijnen, die nog steeds strijden voor een onafhankelijke Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. En onder autochtone Jordaniërs die bang zijn dat de gedwongen verplaatsing van honderdduizenden Palestijnen het uiteindelijke doel is van Israël, wat zou betekenen dat het Palestijnse probleem wordt opgelost ten koste van hun land en dat, zo zeggen zij, betekent het einde van de Jordaanse identiteit. De oude elite doet er dan ook alles aan om ervoor te zorgen dat dit scenario geen werkelijkheid wordt.
Zorg om economie
Wat de Jordaniërs wellicht nog meer bezighoudt, is hun economische situatie. Jordanië voert economische hervormingen en privatiseringen door. Daar profiteren vooral de grote Palestijnse ondernemers van en de oude Jordaanse families, met hun machtsbasis in staatsbedrijven, hebben het nakijken. We zien hier dus dezelfde tendens als bij de politieke hervormingen, aangezien de islamisten vooral aanhang hebben in districten waar veel Palestijnen wonen. Beide ontwikkelingen versterken elkaar in het voeden van de angst.
Er is ook alle reden tot zorg. Het begrotingstekort heeft een recordhoogte bereikt, de schuldenlast is gestegen tot nabij zestig procent van het BNP. De bevolking kampt met stijgende prijzen voor voedsel en brandstof, met een werkloosheid die inmiddels 13 procent bedraagt en met een toenemende kloof tussen arm en rijk. De gevolgen zijn met name in de Badia, het woestijngebied rond Wadi Rum en Wadi Araba in het zuiden, groot. In dit schaarsbevolkte gebied, waar overwegend bedoeïenenstammen wonen, heerst armoede, een gigantische (jeugd)werkloosheid en er zijn problemen met de toegang tot water en basisvoorzieningen als onderwijs. De overheid zegde toe het tekort binnen een jaar te halveren, maar aarzelt om de salarissen en pensioenen in de publieke sector te korten, want juist die sector is traditioneel een bastion van koningsgezindheid.
Destalibisatie
De ‘oude garde’ ziet dus destabilisatie en onveiligheid op alle fronten: Israël en Palestina in het westen, Irak in het oosten, de wereldwijde economische crisis waar ook Jordanië de gevolgen van ondervindt, buitenlandse problemen die hun uitweg vinden in terrorisme in Jordanië, getuige de aanslagen op 11/9 en in augustus dit jaar.
In essentie gaan de verkiezingen dus om de toekomstige identiteit van Jordanië. De conservatieve krachten lijken daarbij op de winnende hand te zijn, maar krijgen wel met steeds luider klinkende protesten onder Palestijnen en islamisten te maken.
Boycot
De verkiezingen van afgelopen dinsdag werden uit protest tegen de nieuwe kieswet geboycot door een aantal partijen. De Popular Unity Party pleit voor een actievere rol van politieke partijen en politiek pluralisme en stelt bovendien dat de kieswet niet door een parlement is goedgekeurd, evenmin zijn maatschappelijke organisaties erbij betrokken.
Het Islamic Action Front vindt dat de stedelijke gebieden – waar ook overwegend de Palestijnen wonen, worden benadeeld ten gunste van de schaarsbevolkte landelijke gebieden, traditioneel het terrein van de koningsgetrouwe stammen en de bedoeïenen die de ruggegraat van de monarchie vormen en de manschappen leveren voor de veiligheidsdiensten, het leger en het overheidsapparaat.
Tegelijkertijd is er druk van buitenaf om hervormingen door te voeren. Human Rights Watch bijvoorbeeld plaatste zeer kritische kanttekeningen in de aanloop naar de verkiezingen en beschuldigt Jordanië ervan de oppositie te onderdrukken onder meer door verschillende islamistische en prodemocratische activisten te arresteren en kritische geluiden in de pers te censureren.
Winst voor tribalisme
Mede doordat zorgen over de Palestijnse staat en de boycot door een aantal partijen de verkiezingen overheersten, trad het traditionele tribalisme sterk op de voorgrond. De verkiezingsuitslag laat zien dat de loyalisten met grote meerderheid wonnen. De opkomst was met 53 procent redelijk, maar in Amman, waar veel Palestijnen wonen en het IAF veel aanhang heeft, was de opkomst slechts 34 procent.
Van de gekozen kandidaten zijn er – mede door de boycot – slechts 17 aan oppositiepartijen gelieerd. Tweederde van de gekozen parlementariërs komt nieuw het parlement binnen, zij het dat velen behoren tot de koninklijke machtsbasis: de bedoeïenenstammen. De voorzitter van het Hogerhuis zag er desalniettemin een signaal in dat de kiezers verandering willen. Op straat is echter vooral pessimisme te horen over de kansen op vernieuwing. Want eenzesde van de parlementariërs is weliswaar nieuw maar ook oud-bewindsman, en de Palestijnen, in 1989 nog goed voor twintig procent van de zetels, haalden nu nog maar 12 procent. En door de boycot zijn de islamisten, ooit goed voor een kwart van de zetels, op een enkele kandidaat na die zich als onafhankelijke toch verkiesbaar stelde, in het nieuwe parlement niet meer vertegenwoordigd.
Wat ook zorgwekkend is, is dat zich bij de verkiezingen flink wat incidenten voordeden, waarvan één met dodelijke afloop. Desalniettemin waren de voor het eerst bij de verkiezingen aanwezige internationale waarnemers redelijk te spreken over het verloop. Het International Republican Institute stelde in een persverklaring dat de verkiezingen ‘credible, an improvement on previous elections and a significant step forward for the Middle East’ waren.
De werkelijke test van het succes van deze verkiezingen ligt echter, zoals het National Democratic Institute stelde, in de acceptatie van de uitslag door de bevolking en het gedrag en de effectiviteit van het nieuwgekozen parlement.
De eerste vooruitzichten zijn niet hoopgevend: de Islamist Centrist Party, die wel aan de verkiezingen deelnam, overweegt zichzelf op te heffen uit teleurstelling over de uitslag en onvrede met de politieke atmosfeer. Zij zeggen dat degenen die niet meegingen in de boycot van de islamisten nu dubbel gestrafd worden: door hun lidmaatschap van de Moslim Broederschap op te zeggen én door het verlies in de verkiezingen.
Levantijnse berichten 
Dat klinkt zorgelijk maar de situatie is natuurlijk al jaren zorgelijk.
Als ik je goed interpreteer gaat het Islamfundamentalisme nu helemaal zijn eigen weg. Als de krachten worden gebundeld met de Palestijnen moet je weer rekening houden met een bloedige binnenlandse oorlog. Een oorlog die de afstand tot het koningshuis nog verder verscherpt.
Maar ja, de Israëlische regering is onofficieel een sterke bondgenoot van de koning
De Palestijnen zullen wel aan het kortste eind trekken.
Goed, je aandacht voor tribalisme
Waar veel mensen islam of islamisme zien, is er eigenlijk sprake van tribalisme
(wordpress)
Een uitgebreid bericht met veel info, met aandacht gelezen.
Of er ooit een vorm van enige vrede in die gebieden komt?
De tegenstellingen en de machtsverhoudingen zijn enorm.Haat naar elkaar blijft groeien en juist die haat is de olie waarop alles draait
@ Reine
Die krachten zijn grotendeels al gebundeld, beide groepen overlappen elkaar behoorlijk in Jordanië. Waarbij de islamisten niet primair uit zijn op de sharia, maar op een betere positie voor de Palestijnen. Niet uit te sluiten valt dat ook onder hen sprake zou kunnen zijn van tribalisme, maar dan meer politiek georganiseerd.
@ Peter
Beide bestaat naast elkaar. In Jordanië zijn de meeste mensen moslim. Sommigen van hen zijn islamist, de meesten niet. Opvallend is dat bij de verkiezingen jongeren meer tribaal gingen stemmen en bezwaar maakten tegen het idee dat dat niet zou overeenkomen met democratie. Want zo zeiden zij: als je een heleboel kandidaten ziet die je goed vindt, dan is het toch voor de hand liggend dat je uit die kandidaten degene kiest die je kent, ook dat is democratie.
Tribalisme betekent niet dat er geen democratisch proces aan vooraf gaat. Ik heb dat geloof ik al eens eerder in een reactie aan jou beschreven. In elk district kijkt elke familie welke geschikte kandidaten ze hebben. Uit die kandidaten kiezen ze de beste. Vervolgens komt er een soort districtsberaad. Daarin zitten de leiders van elke familie, de wijze mannen van elke familie en een afvaardiging van elke familie. Die kijken naar alle genomineerde kandidaten en kiezen daaruit de beste, die vervolgens op de kieslijst komen. Daarbij vallen in de praktijk kandidaten die alleen voor het belang van de eigen groep gaan af, omdat men ook het belang van het land voor ogen heeft. Verder kijkt naar zaken als: heeft iemand ideeën voor vernieuwing en beleid, is iemand in staat een debat te voeren en te overtuigen. Lang niet altijd stemmen mensen dan ook op leden van hun eigen familie. In mijn eigen familiekring, die een van de grootste in haar district is, stemde bijna iedereen op een kandidaat van de andere familie, omdat die veel beter was. En die kandidaat was op verzoek speciaal uit het buitenland teruggekomen om zich kandidaat te stellen, omdat iedereen vond dat hij het meest geschikt was.
In de kandidaatstelling wordt verder ook gekeken naar de positie van kleine families en worden die er actief bij betrokken.
Je zou het kunnen zien als een soort getrapt consensusmodel.
He ik had toch iets geschreven. Tsjee wat een werk weer. Mooi om het Israëlische opstelling naar Palestina vanuit Libanees perspectief te zien.
Libanees, Martin?
@Johanna, een zeer duidelijk en goed verhaal, ik ben het, zover ik weet, met alles eens, behalve de logische vraag, wat is het verschil tussen de door jou genoemde Palestijnen de Jordaniers? Dit bedoel ik niet politiek, en heeft niets te maken met Israel. Zijn in jouw relaas de Jordaniers in principe de Bedoeinen stammen, en de Palestijnen de stads bewoners, of nieuwkomers van de West Bank.
Ik heb dezelfde vraag als David: wat is het verschil tussen Palestijnen en Jordaniërs?
Ja, nu wil ik het ook weten.
Goed stuk overigens Johanna!
@ David & öszibarack
Hé, ik dacht dat dat toch wel duidelijk was uit wat ik schreef. Jordaanse burgers van Palestijnse origine zijn die burgers die oorspronkelijk op de Westelijke Jordaanoever leefden en die als gevolg van de oorlogen in 1948 en 1967 gevlucht zijn naar Jordanië.
Nu wonen zij in Jordanië vooral in de grote steden Amman, Irbid en Zarqa. Wat niet betekent dat elke stadsbewoner Palestijn is.
Velen van hen vallen onder het UNRWA-mandaat, maar hebben tevens het burgerschap van Jordanië en dus ook alle rechten en plichten die alle andere burgers ook hebben.
==Ook alle rechten en plichten==
Dat ben ik niet met je eens. Het kiesstelsel naar voorbeeld van het Engels districtenstelsel
is ernstig discutabel. De ene mens heeft feitelijk meer kiesrecht t.a.v. het centrale parlement dan de andere.
Bovendien zal de koning, met name zijn relatives uit zijn eigen tribe, bij voorkeur op sleutelposities zetten.
Als je hiermee onrust voorkomt kan ik me er nog iets bij voorstellen maar nu de werkloosheid draconische vormen begint aan te nemen zal het explosiegevaar bij de achtergestelde Palestijnen alleen maar toenemen.
Johanna, zijn er ethische verschillen tussen de Palestijnen en de Jordaniers? Was Transjordanie niet een land, voor de oorlog van ’67. De lokale (West Bank) Palestijnse bevolking is hier duidelijk semietisch, en ook volgens hun traditie afkomstig van Joodse stammen die geislamiseerd zijn, terwijl de Bedoein uit de Saudi schier eiland stammen, zoals ook het Jordaanse koningshuis, en dan komt de natuurlijke vraag, zijn de Palestijnen in Jordanie tegen het koningshuis er meer radikaal Islamitisch?
Laten we hopen dat Jordanië zijn evenwicht vindt. De Midden-Oosten- vulkaan kan ieder moment uitbarsten. Stom menselijk geweld lijkt zoveel op en is even oncontroleerbaar als natuurgeweld. En door welke wetenschap moeten we hier worden gewaarschuwd?
Interessant stuk, Johanna. Met belangstelling gelezen, maar wat is in vredesnaam de "Jordaanse identiteit" en dan nog zg. tegenover de "Palestijnse identiteit", beide even imaginair, imo?
Zijn zij niet allen leden van hetzelfde volk (Arabieren) die allemaal dezelfde taal spreken (Arabisch) en vrijwel allemaal dezelfde godsdienst (islam) aanhangen?
En heeft (Trans-)Jordanië in 1948 het door haar wederrechtelijk veroverde en bezette Judea en Samaria niet gewoon geannexeerd en omgedoopt in "the West Bank" zonder onderscheid te maken tussen Trans-Jordaniërs en de Arabieren daar en zonder dat ooit over een Palestijnse staat is gesproken zolang het gebied in Jordaanse (Arabische) handen was?
Waarom dan nu wel dat onderscheid, die apartheid?
(Trans-)Jordanië is als zelfstandige staat precies TWEE jaar ouder dan Israel en is het oostelijke deel van van het Britse mandaatgebied Palestine (tevens het grootste deel daarvan nl. 78%) dat er door Groot-Brittannië op eigen houtje is afgekapte om de in Arabië verslagen Sherif van Mekka te compenseren voor zijn hulp tijdens WO2.
De plaatselijke bevolking die daar toen toch in 1922 ook al woonde, waren dus Palestijnse Arabieren lang vóór 1948, die door toedoen van de Britten onder het bedoeïnenregime uit de Hejaz kwamen, dus uit wat later naar de winnaars van de strijd op het Arabische schiereiland Saudi-Arabië werd genoemd.
In feite, gaat het hier m.i. om een eeuwen-, zo niet millenia-oude machtsstrijd tussen Bedoeïnen en stadsbewoners.
@ Reine jRagolo 14-11-2010 11:45
‘Ook alle rechten en plichten’ slaat op het feit dat ze als staatsburger van Jordanië exact dezelfde rechten hebben als elke andere burger in het land. Dat staat los van het kiesstelsel.
Je opmerking over het districtenstelsel is een nieuw punt en staat wat mij betreft los van de rechten en plichten die burgers hebben (en die voor elke burger gelijk zijn).
Er zijn natuurlijk veel meer landen met een districtenstelsel waarbij ‘the winner takes all’ geldt, bijvoorbeeld: Engeland, Frankrijk en Amerika. Het al dan niet hebben van een districtenstelsel zegt dus nog niks over het democatisch gehalte.
In Jordanië woedt al een tijd een discussie over dit systeem. Sommigen pleiten voor een stelsel van evenredige vertegenwoordiging zoals wij dat kennen. Anderen pleiten voor een meervoudig districtenstelsel, waarbij elke kiezer net zoveel stemmen uitbrengt als er in het district zetels te winnen zijn. Dat zou betekenen dat je dan binnen het district evenredige vertegenwoordiging hebt.
Los daarvan heeft de bevolkingsgroei ook invloed op het aantal stemmers in een district en daar wordt voor zover ik weet niet voor gecorrigeerd. Ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe ze dat bijvoorbeeld in Amerika doen. Ook in het huidige stelsel heeft de ene mens net zo veel kiesrecht als de andere. Alleen is de relatie tussen het aantal kiesgerechtigden in het district en het aantal zetels mogelijk scheefgegroeid.
Het is niet de koning trouwens die parlementsleden benoemt. Wel de koning die op cruciale posities, zoals de top van het leger en de veiligheidsdiensten, mensen benoemt die hij kan vertrouwen. De lijfwacht van de koning bestaat al sinds jaar en dag uit leden van de Circassische minderheid, nazaten van vluchtelingen die in een verder verleden een veilig onderdak vonden in het land.
Die onrust ontstaat niet alleen bij handhaving van de status quo, maar ook bij vernieuwing, zij het onder andere bevolkingsgroepen. Mede door de ontwikkelingen in de buurlanden én de internationale druk om meer en evenrediger democratie.
Bovendien is het nog niet al te lang geleden dat de PLO in Jordanië de macht probeerde over te nemen, dat was de aanleiding tot Zwarte September en de uitzetting van de PLO-top naar Libanon. Dat staat in het Jordaanse geheugen gegrift en is mede oorzaak van de huidige angst.
@ david verveer 14-11-2010 11:49
Of er etnische verschillen zijn tussen Palestijnen en Jordaniërs vind ik geen relevante vraag. Evenmin als de vraag of de bevolking van beide gebieden wel of niet semitisch is. Ook in niet-semitische gebieden bestaan meerdere natiestaten naast elkaar, zoals bijvoorbeeld hier bij ons in Europa. Dat is dus geen beoordelingscriterium.
Feit is dat de Palestijnen van de Westbank komen. Het zou het zelfde zijn als zeggen dat Nederland België is omdat Nederlanders en Belgen etnisch verwant zijn. Toch zijn dat twee natiestaten, gevormd door de mensen die er wonen.
Het emiraat Transjordanië is al in 1921, onder het Brits Mandaat, in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog en de Arabische Onafhankelijkheidsstrijd, afgesplitst van Palestina en opgericht als autonome politieke eenheid onder Sharif Abdullah bin al-Hussein. Al in 1928 werd het volledig onafhankelijk. In maart 1946, in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, werd Transjordanië het Hashemitische Koninkrijk Jordanië.
Ik geloof niet dat de Jordaanse Palestijnen tegen het koningshuis zijn. Ze willen twee dingen: meer macht voor de Palestijnen en een eigen Palestijnse staat.
@ joost tibosch sr 14-11-2010 13:20
Of Jordanië zijn evenwicht hervindt hangt in grote mate af van de ontwikkelingen in de buurlanden. Het is een gevaarlijke ontwikkeling. Jordanië is tot nu toe een van de weinige stabiele landen in het gebied (met Israël en Palestina in het westen, Syrië en Libanon in het noorden en Irak in het oosten). Veel hangt af van de toekomst van de Palestijnse staat. Het uitblijven van een duurzame vrede in Palestina heeft grote gevolgen voor de buurlanden, niet alleen voor Jordanië, maar ook voor Libanon waar eveneens veel Palestijnen heen gevlucht zijn.
@ AJ-Raalte 14-11-2010 13:52
Daar lijkt me niks imaginairs aan. Het is de realiteit. Jordanië bestaat als autonome entiteit als sinds 1921 en heeft nu dus 90 jaar lang haar eigen identiteit ontwikkeld. Zoals Jordaniërs zich Jordaniër voelen, voelen Palestijnen zich vaak eerst en vooral Palestijn. Dat is een gegeven. Daar tegen ageren staat haaks op het zelfbeschikkingsrecht van de betrokkenen.
Dat beiden Arabische en semitische wortels hebben en grotendeels dezelfde godsdienst aanhangen, doet daar niks aan af. Jij en ik zijn geen Belg of Duitser, maar Nederlander, terwijl we met hen onze kaukasische achtergrond en de religie delen. Ik denk niet dat er je veel mensen kunt vinden die zeggen dat de Nederlandse identiteit imaginair is.
Inzake de annexatie van de Westbank: dat is geschiedenis. In de huidige situatie is de Westbank door Israël bezet op een zodanige manier dat er de facto sprake is van annexatie. Dat er nooit over een Palestijnse staat is gesproken toen het gebied nog onder Jordaans bestuur stond, is in strijd met de geschiedenis. Ook al aan het einde van de Eerste Wereldoorlog was er sprake van Palestijnse staat. Zie ook de Balfour Declaration en jaren later het verdelingsplan. Dat laat zien dat ook toen al én het emiraat Transjordanië bestond en er door de Volkerenbond daarnaast gesproken werd over een Palestijnse staat. Dezelfde Volkerenbond waaraan Israël als huidige entiteit haar bestaansrecht ontleent.
Je opmerkingen over strijd tussen bedoeïnenen en stadsbewoners laat ik even voor wat ze zijn. Dat is niet specifiek voor Jordanië, maar voor veel meer landen waar een deel van de bevolking nomadisch is en een ander deel sedimentair. Aan het zelfbeschikkingsrecht van hen die zich Palestijnen noemen doet het niets af. En zolang dat zelfbeschikkingsrecht genegeerd wordt, zie ik de rust in de regio niet weerkeren.
==Of er etnische verschillen zijn tussen Palestijnen en Jordaniërs vind ik geen relevante vraag.==
I wonder why :-).
==Feit is dat de Palestijnen van de Westbank komen.==
Nee hoor. Feit is dat er geen verschil was tussen de ‘westbank’ en de ‘oostbank’ in de periode waar hier over gesproken wordt. Feit is dat het precies dezelfde bevolking is, zowel etnisch als op elk ander gebied. Feit is dat je of kan zeggen dat de meerderheid van de Jordaanse bevolking uit Palestijnen bestaat, of dat je kan zeggen dat vrijwel alle Palestijnen eigenlijk Jordaniers zijn.
Volgens E.T.:
Feit is dat er geen verschil was tussen de ‘westbank’ en de ‘oostbank’ in de periode waar hier over gesproken wordt. Feit is dat het precies dezelfde bevolking is, zowel etnisch als op elk ander gebied. Feit is dat je of kan zeggen dat de meerderheid van de Jordaanse bevolking uit Palestijnen bestaat, of dat je kan zeggen dat vrijwel alle Palestijnen eigenlijk Jordaniers zijn.
Bovendien is 1967 inmiddels al weer 43 jaar geleden. Dan is het bijzonder dat de ‘westbankers’ en de ‘oostbankers’ zo gescheiden leven dat de ene groep zich nog steeds als Palestijn en de andere zich als Jordaniër kan identificeren.
@oszibarack,
Ben het er volkomen mee eens dat er in de loop van de jaren, sinds 1967, veranderingen in de gevoelens hier over zijn ontstaan. However, sinds 1967 is er wel meer gebeurd, zoals bijvoorbeeld het wonen van Joden in het gebied nu al 3e en 4e generatie. Dus als je rekening wil gaan houden met de veranderingen van de afgelopen 40 jaar, mij best, maar dat werkt dan wel meer dan 1 kant op.
Het is volslagen irrelevant, of liever het is een drogreden, of de Jordaniërs en de Palestijnen etnisch verwant zijn. Zoals het ook niet relevant is dat er veel Palestijnen in Jordanië wonen (overigens niet de meerderheid zoals E.T. hierboven onterecht suggereert).
De reden dat ze daar wonen is klip en klaar: niet omdat ze graag bij hun etnische verwanten wilden wonen, maar omdat ze door het geweld uit hun eigen land gevlucht zijn, verdreven van huis en haard. Het siert Jordanië dat ze hen al die tijd gastvrij heeft opgevangen en ik ben blij dat ze volwaardige burgers zijn. Het doet echter niets af aan hun legitieme wens tot vrede en terugkeer naar hun grond, zoals dat ook in het UNRWA-mandaat is verwoord.
Daar kun je in je luie stoel hier in Nederland of in je nederzetting een mening over hebben, het is een feit dat de betrokkenen ter plekke daar heel anders over denken. Die realiteit negeren of bagatelliseren is zinloos. Het ontkent de gevoelens van de mensen die er direct mee te maken hebben. Een vreedzame oplossing vraagt er nu juist om dat we daar wel rekening mee houden.
Dat gezegd hebbend zou ik het op prijs stellen als we on topic kunnen blijven en de reacties beperken tot de verkiezingen, het politieke en maatschappelijke klimaat in Jordanië.
Ik weet zowat niets van de politieke situatie in Jordanië. Ik ben verheugd dat de democratie er zich verder ontwikkelt. In tal van Arabische landen is het met de democratie heel wat minder gesteld.
Maar een belangrijk onderdeel van je analyse baseert zich op het onderscheid tussen Jordaniërs en Palestijnen. Dan is een vraag die snel bij mij opkomt hoe de ontwikkeling van de Jordaniërs en Palestijnen verloopt in Jordanië. Vooral omdat de twee volkeren etnisch en cultureel zeer nauw verwant zijn. Volgens jouw verhaal mixen die volkeren zich niet of nauwelijks.
Dat staat los van de actuele situatie op de Westbank, die nog steeds bezet gebied is en waar steeds meer Joodse kolonisten zich vestigen.
Johanna, een vraag nog die uit je verslag springt, als de Jordaanse Palestijnen volle burger rechten hebben in Jordanie, waarom krijgen ze nog hulp van de VN (UNWRA), veroorzaakt dit niet een ongeleike verhouding tussen de Bedoeinnen en de Palestijnen? En waarom krijgen ze financiele bijstand?
In mijn opinie als een outsider, is de situatie in Jordanie theoretisch precies als je uit gelegt heb, maar in feite, is er een enorme kloof tussen de Palestijnen en de Konings gezinden sinds de Oktober actie van wijle Koning Housein, de vader van de huidige Koning.
De PLO heeft het koningshuis nooit vergeven over hun bloedige actie tegen de Palestijnse terroristen, die een directe dreiging waren voor het voort bestaan van het land. Johanna, zo als ik eerder schreef, jou verhaal is juist, maar je vergeet dat de mensen in het Midden Oosten niet denken en reageren zoals de Nederlander en de Belg.
In Jordanie, met alle vooruitgang en modernisatie bestaat nog steeds de tradities van vete, shoelga, taqia, familie eer, gamullah en sharia. Buiten Rabat heerst de radicale Islam, die Shihad eisen tegen de Hashemieten, de Israeliers, en alle vreemdelingen die hun pad overschrijden.
Johanna, ken jij werkelijk de situatie in Jordanie? Begrijp jij hoe de Jordanier denkt en wie aan de touwtjes trekt?
@ Johanna
Fascinerend om te lezen hoe jij om de feiten heendraait.
Die zg. "Jordaanse identiteit" van "al negentig jaar" is dus gevormd door een (door de Britten gefaciliteerde) invasie in 1917-1920 uit (Saudi-)Arabië. In feite, zijn ook de Hasjemieten en hun Bedoeïnentroepen dus niks anders dan vluchtelingen, die de oorspronkelijke bevolking van het gebied ten oosten van de Jordaan overmeesterd hebben en hun regiem op hebben gelegd, met behulp van de Britten, die zich genoopt zagen de Emir te compenseren.
Het is dus een beetje lullig om alleen Arabieren uit westelijk Palestina na ruim 62 jaar nog altijd als "vluchtelingen" aan te duiden, aangezien het overgrote merendeel van deze mensen in Jordanië zijn geboren en het percentage echte oorspronkelijke vluchtelingen natuurlijk slinkt met de dag, vooral die van 1947-1949 waarvan ook de jongsten inmiddels aan hun pensioen toe zijn.
Jammer dat die niet even eerder waren dan de Hasjemieten, maar in die decaden vóór 1948 stroomden er nog van alle kanten (ook uit Trans-Jordanië!) Arabieren naar het westelijke deel van het Britse mandaatgebied om een graantje mee te kunnen pikken van de door de Joden gefinancierde en anderszins bewerkstelligde economische ontwikkelingen aldaar.
Feit is ook dat iedere "Palestijn" die in 1948 minstens TWEE jaar in Israel had gewoond zich bij de UNWRA als vluchteling kon melden, dit in verband met de Jordaanse onafhankelijkheid van 1946. Dat alleen al wijst er m.i. op dat velen van hen vrij recentelijk uit oostelijke deel afkomstig waren en gewoon terugkeerden naar hun eigen land, volk, dorp, stam.
Volgens Wikipedia leefden er in oostelijk "Palestine avant la lettre" rond 1900 zo’n half miljoen mensen, meest Arabieren(Bedoeïnen!), maar ook oa. Circassiërs, Turken, Koerden en Armeniërs. Van een Palestijns of Jordaans volksbewustzijn zal dus idd nog geen sprake zijn geweest, net zo min als dat er in westelijk Palestina bestond, waar net zulke volksplantingen waren.
Volgens http://www.landenweb.net/jordanie/bevolking/: "De bevolking van Jordanië is [nu] bijna geheel Arabisch, met als belangrijkste minderheidsgroepering de Circassiërs of Tsjerkessen (ca. 100.000 personen), die, op de vlucht voor de vervolgingen van de Russische tsaar, afkomstig zijn uit de Kaukasus. In 1879 kwamen de eerste Circassiërs aan in een volledig verlaten Amman en in 1905 woonden er al enkele duizenden immigranten uit Tsjerkessië."
Die zijn dus niet liefderijk door de nog niet bestaande Jordaniërs opgenomen, maar arriveerden in een vrijwel verlaten gebied.
Ook volgens http://www.landenweb.net/jordanie/bevolking/ bestaat de Jordaanse bevolking voor 75% uit "Palestijnen".
Dat die zich voornamelijk allereerst "Palestijn" voelen komt omdat dat er continu ingehamerd wordt. Dat is vanaf het begin het doelbewuste beleid van de Arabische Liga geweest en nog steeds.
De "Palestijnen" worden met loze beloften van "right of return" aan het lijntje gehouden om het vuur van anti-Israel fanatisme toch maar brandende te houden, in plaats van hen (die toch "broeders"= volksgenoten zijn) normaal in de plaatselijke bevolking te resettelen en te integreren, zoals overal elders in de wereld naar wordt gestreefd als er vluchtelingen neerstrijken.
@ őszibarack 15-11-2010 08:14
Die conclusie kun je niet trekken op grond van wat ik schreef. Palestijnen zijn over het algemeen uitstekend geïntegreerd in de Jordaanse samenleving. Ze werken samen, ze wonen samen. En tegelijkertijd willen de Palestijnen dat hen recht wordt gedaan en willen Jordaniërs dat Jordanië Jordanië blijft.
@ david verveer 15-11-2010 08:38
Lang niet alle palestijnen hebben financiële bijstand nodig David. Velen van hen werken, hebben een bedrijf. Wel staan ze in veel gevallen bij de UNRWA geregistreerd. Maar niet allemaal, ik ken ook Palestijnen die weigeren zich daar te laten registreren.
Je weergave van Zwarte September is erg gekleurd en eenzijdig. Zoals de PLO wellicht het koningshuis nooit heeft vergeven, zullen de Jordaanse inwoners niet vergeten hoe de koning nagenoeg van de troon werd gestoten en hoe vliegtuigen gegijzeld werden op hun vliegveld.
Dat wil echter niet zeggen dat Jordaniërs dat elke Palestijn persoonlijk nadragen, zo heb ik dat in elk geval nooit ervaren. Maar wel dat men huiverig is voor het streven naar meer macht.
De rest van je verhaal blinkt uit in vooroordelen over je buurland. Ben je vergeten dat Jordanië een van de twee landen is die vrede met Israël hebben getekend? De radicale islam heerst niet in Jordanië, niet in de steden, niet op het platteland. De vreemdelingenafkeer die jij hen hier verwijt, is in de praktijk juist een grote gastvrijheid. Al eeuwenlang vinden mensen in het gebied een veilig onderdak. Meest recentelijk honderdduizenden Palestijnen en sinds 2003 minstens vijfhonderdduizend Irakezen die moesten vluchten na het begin van de oorlog.
Wie ben jij om mij de vragen in je laatste twee zinnen te stellen?
Johanna, ten eerste, wat bedoel jij met je laatste zin? == Wie ben jij om mij de vragen in je laatste twee zinnen te stellen? == en heb ik over ==vreemdelingen afkeer == geschreven?
Ik heb geen vooroordeel tegen Jordanie, integendeel, ik hoop dat het zal volharden in deze al heel lange crisis tussen de Palestijnen en de Konings gezinden. Inderdaad is die haat tussen de twee bevolkings groepen niet algemeen, gelukkig maar, anders had het vechten betekend. Ik heb de gvechten van de Zwarte September niet beschreven, zelfs de verkeerde maand en naam gegeven, dus weet ik niet waarom mijn verslag er van (dat er niet is) eenzijdig is, ik beweer alleen maar dat in de Midden Oosten, met eer wraak en andere gevoelens, deze geschiedenis nooit is vergeten en vergeven.
In jouw goede verslag (wat ik ook in het begin heb gezecht) heb je simpel de enorme sterke stam tradities en oorlogen er uit gelaten, en vandaag de dag, nadat Jordanie afstand dee van de West Bank is er een evenwicht tussen de Konings gezinden en de Palestijnen, de moment een van de twee partijen de overhand krijgen, zal het een chaos uit barsten, en werkelijk hoop ik dat ik fout ben.
Inderdaad is Jordanie een van de twee buurstaten die met ons vrede hebben gesloten, het is jammer dat deze vrede niet in vol wordt benut voor de vooruitgang van de ontwikkeling, handel en onderwijs.
@ AJ-Raalte 15-11-2010 12:19
Het is altijd fascinerend om te zien hoe de vrienden van Israël hun reacties doorspekken met persoonlijke aantijgingen bij kennelijk gebrek aan steekhoudende argumenten. En daarbij dan de meest uiteenlopende onderwerpen aan de orde stellen, maar aan de kern van het betoog geheel voorbij gaan. De kern zijnde dat buitenlandse politieke ontwikkelingen van grote invloed zijn op de politieke en maatschappelijke situatie in Jordanië. Dat negeren en bagatelliseren heeft dus geen enkele zin, want daarmee ontken je de werkelijkheid en de gevoelens van de betrokkenen. Het laat tevens zien dat het conflict Israël-Palestina geen binnenlands conflict is, maar een conflict waarvan het voortduren ook andere landen in de kern raakt.
Dat gezegd hebbend, is het zinvol om toch in te gaan op wat je aan de orde stelt.
= Die zg. "Jordaanse identiteit" van "al negentig jaar" is dus gevormd door een (door de Britten gefaciliteerde) invasie in 1917-1920 uit (Saudi-)Arabië. In feite, zijn ook de Hasjemieten en hun Bedoeïnentroepen dus niks anders dan vluchtelingen, die de oorspronkelijke bevolking van het gebied ten oosten van de Jordaan overmeesterd hebben en hun regiem op hebben gelegd, met behulp van de Britten, die zich genoopt zagen de Emir te compenseren. =
Dit is klinkklare onzin. Je verliest totaal uit het oog dat aan het begin van de twintigste eeuw de pan-Arabische gedachte hoogtij vierde in het hele gebied. Zie hiertoe de correspondentie tussen McMahon en Sharif Hussein, waar uit naar voren komt dat de Arabieren tegen het Ottomaanse Rijk in opstand zouden komen (tijdens de Eerste Wereldoorlog) in ruil voor erkenning van de Arabische onafhankelijkheid. Het gebied waar over werd gesproken liep van het Taurusgebergte in het zuiden van Turkije naar de Arabische Zee in het Zuiden, en van de Middellandse Zee in het westen naar de grens met Perzië en de Perzische Golf in het oosten.
Die pan-Arabische staat kwam er niet, wel meerdere onafhankelijke Arabische staten: Irak, Syrië, Jordanië en Saoedi-Arabië. Dat de Jordaniërs geen bezwaar maakten tegen de hashemieten moet je dan ook in dit licht zien. Want de hashemieten komen uit de stam van de profeet Mohammed en zijn de bewaarders van de heilige plaatsen van de islam.
De stichting van het Emiraat Transjordanië vloeit voort uit de McMahon-Hussein en Sykes-Picot overeenkomsten, die stellen dat het land ten oosten van de Jordaan deel zou gaan uitmaken van een Arabische staat of een confederatie van Arabische staten. De gebieden liggend tussen de Jordaan en de oostelijke grens van het Mandaatgebied Palestian vormden dan ook geen onderwerp van bespreking tijdens de San Remo conferentie in 1920.
Het besluit om het Emiraat in te stellen is bovendien geautoriseerd door de Volkerenbond. Jaren later, in 1946, werd het emiraat een koninkrijk en vroeg Transjordanië het lidmaatschap van de Volkerenbond aan. In 1946 verzochten de Britten het Mandaat in Transjordanië op te heffen. Transjordanië verzocht om het lidmaatschap van de Volkerenbond en het Transjordaanse parlement riep koning Abdullah I uit tot de eerste koning van het Hashemitische koninkrijk Jordanië. Lang was hij niet aan de macht trouwens, want in 1951 werd hij vermoord toen hij de Al Aqsa moskee in Jeruzalem verliet.
= Het is dus een beetje lullig om alleen Arabieren uit westelijk Palestina na ruim 62 jaar nog altijd als "vluchtelingen" aan te duiden, aangezien het overgrote merendeel van deze mensen in Jordanië zijn geboren en het percentage echte oorspronkelijke vluchtelingen natuurlijk slinkt met de dag, vooral die van 1947-1949 waarvan ook de jongsten inmiddels aan hun pensioen toe zijn. =
Dat is dus helemaal niet lullig, want het feit dat zij als vluchteling worden aangeduid staat in direct verband met de besluiten die de Algemene Vergadering van de VN daarover nam. De definitie van wie een Palestijnse vluchteling is, is vastgesteld door de VN en dus leidend. Aan diezelfde besluiten ontlenen de Palestijnen hun recht op terugkeer.
De Jordaniërs behandelen de Palestijnen niet als vluchteling. Het merendeel van de Palestijnen woont dan ook niet in vluchtelingenkampen, maar is opgegaan in de samenleving, woont en werkt er.
= Jammer dat die niet even eerder waren dan de Hasjemieten, maar in die decaden vóór 1948 stroomden er nog van alle kanten (ook uit Trans-Jordanië!) Arabieren naar het westelijke deel van het Britse mandaatgebied om een graantje mee te kunnen pikken van de door de Joden gefinancierde en anderszins bewerkstelligde economische ontwikkelingen aldaar. =
Ah, kijk de mythe van het land zonder volk voor een volk zonder land. Alsof er geen Palestijnen woonden ten westen van de Jordaan toen joden daar in groten getale naartoe begonnen te emigreren. Hou toch op.
= Feit is ook dat iedere "Palestijn" die in 1948 minstens TWEE jaar in Israel had gewoond zich bij de UNWRA als vluchteling kon melden, dit in verband met de Jordaanse onafhankelijkheid van 1946. Dat alleen al wijst er m.i. op dat velen van hen vrij recentelijk uit oostelijke deel afkomstig waren en gewoon terugkeerden naar hun eigen land, volk, dorp, stam. =
De definitie wie een Palestijnse vluchteling is, is gebaseerd op resolutie 194 (III) van 11 december 1948 en resolutie 302 (IV) van 8 december 1949 van de Algemene Vergadering van de VN. Die Jordaanse onafhankelijkheid was feitelijk al veel eerder het geval, namelijk sinds de start van het emiraat Transjordanië als autonome entiteit in 1921, wat in 1928 werd geformaliseerd en in 1946 werd het emiraat omgezet in een koninkrijk.
In die definitie van Palestijnse vluchteling staat helemaal niet dat je al twee jaar in het toenmalige mandaatgebied Palestina moest wonen. Er staat dat je er in de genoemde periode je hoofdverblijf moest hebben. (En dus niet bijvoorbeeld in Jordanië; de definitie doet dus precies het omgekeerde van wat jij hier suggereert.) De definitie wijst er dus juist op dat zij die pas recentelijk van elders naar het gebied kwamen niet onder het mandaat vallen. Het is ook onzin, gelet op het feit dat die onafhankelijkheid er de facto al sinds 1928 was.
De officiële definitie die de UNRWA hanteert stelt:
“Persons who meet UNRWA’s Palestine Refugee criteria
These are persons whose normal place of residence was Palestine during the period 1 June 1946 to 15 May 1948, and who lost both home and means of livelihood as a result of the 1948 conflict. Palestine Refugees, and descendants of Palestine refugee males, including legally adopted children, are eligible to register for UNRWA services.”
Klik om toegang te krijgen tot 2010011995652.pdf
In een populaire versie van de definitie stelt UNRWA:
“Anyone whose normal place of residence was in Mandate Palestine during the period from 1 June 1946 to 15 May 1948 and who lost both home and means of livelihood as a result of the 1948 Arab-Israeli war qualifies as a Palestine refugee, as described by UNRWA, and is eligible for UNRWA registration. Hence the reference to Palestine refugees, not Palestinian refugees, in UNRWA’s offical name and official documents.”
http://www.unrwa.org/userfiles/2010011791015.pdf
= Volgens Wikipedia leefden er in oostelijk "Palestine avant la lettre" rond 1900 zo’n half miljoen mensen, meest Arabieren(Bedoeïnen!), maar ook oa. Circassiërs, Turken, Koerden en Armeniërs. Van een Palestijns of Jordaans volksbewustzijn zal dus idd nog geen sprake zijn geweest, net zo min als dat er in westelijk Palestina bestond, waar net zulke volksplantingen waren. =
Wat wel bestond aan het begin van de twintigste eeuw was een sterk streven naar onafhankelijkheid van het Ottomaanse Rijk en een sterk streven naar een (pan)Arabische staat. Dat was een van de belangrijke redenen om met de Britten en de Fransen mee te vechten tijdens WOI en een van de onderliggende redenen voor het McMahon-Hussein Agreement. Zie ook wat ik daarover eerder in mijn reactie al stelde.
= Volgens http://www.landenweb.net/jordanie/bevolking/: "De bevolking van Jordanië is [nu] bijna geheel Arabisch, met als belangrijkste minderheidsgroepering de Circassiërs of Tsjerkessen (ca. 100.000 personen), die, op de vlucht voor de vervolgingen van de Russische tsaar, afkomstig zijn uit de Kaukasus. In 1879 kwamen de eerste Circassiërs aan in een volledig verlaten Amman en in 1905 woonden er al enkele duizenden immigranten uit Tsjerkessië."
Die zijn dus niet liefderijk door de nog niet bestaande Jordaniërs opgenomen, maar arriveerden in een vrijwel verlaten gebied. =
Dat Amman van de bloeiende stad Philadelphia in de loop der eeuwen steeds minder belangrijk werd, bijna nagenoeg ontvolkt zelfs, doet niks af aan hetgeen ik stelde. Bovendien woonden er in het hele gebied destijds zowiezo veel minder mensen dan nu.
Niet lang nadat de Circassiërs zich er vestigden, werd Amman wel weer steeds belangrijker, bijvoorbeeld omdat het de hoofdstad van het Emiraat werd. Ik doelde dan ook meer op het feit dat de Circassiërs zowel hun cultuur en tradities hebben weten te behouden én volledig zijn opgegaan in de bevolking. Zo vormen de Circassiërs traditiegetrouw de lijfwacht van de koning.
Jouw citaat was ook onvolledig, want op de door jou aangehaalde tekst volgt:
“De Circassiërs integreerden volledig in de Arabische maatschappij en leverden belangrijke bijdrages aan de opbouw van Jordanië. Ondanks hun streven naar integratie hebben ze hun eigen identiteit grotendeels weten te behouden.”
= Ook volgens http://www.landenweb.net/jordanie/bevolking/ bestaat de Jordaanse bevolking voor 75% uit "Palestijnen".
Dat die zich voornamelijk allereerst "Palestijn" voelen komt omdat dat er continu ingehamerd wordt. Dat is vanaf het begin het doelbewuste beleid van de Arabische Liga geweest en nog steeds. =
Nee, dat stelt Landenweb niet. Landenweb stelt:
“Ruim de helft van de Jordaanse bevolking is afkomstig uit door Israël bezette gebieden van Palestina; de andere helft zijn Transjordaniërs.”
En:
“Als gevolg hiervan bestaat bijna 75% van de bevolking van Amman uit Palestijnen.”
Dit sluit geheel aan bij wat ik in mijn blog schreef.
= De "Palestijnen" worden met loze beloften van "right of return" aan het lijntje gehouden om het vuur van anti-Israel fanatisme toch maar brandende te houden, in plaats van hen (die toch "broeders"= volksgenoten zijn) normaal in de plaatselijke bevolking te resettelen en te integreren, zoals overal elders in de wereld naar wordt gestreefd als er vluchtelingen neerstrijken. =
Wat jij een loze belofte noemt, is in werkelijkheid ontleend aan resolutie 194 (III) van de Algemene Vergadering van de VN, die onder meer stelt:
“11. Resolves that the refugees wishing to return to their homes and live at peace with their neighbours should be permitted to do so at the earliest practicable date, and that compensation should be paid for the property of those choosing not to return and for loss of or damage to property which, under principles of international law or in equity, should be made good by the Governments or authorities responsible;
Instructs the Conciliation Commission to facilitate the repatriation, resettlement and economic and social rehabilitation of the refugees and the payment of compensation, and to maintain close relations with the Director of the United Nations Relief for Palestine Refugees and, through him, with the appropriate organs and agencies of the United Nations;
12. Authorizes the Conciliation Commission to appoint such subsidiary bodies and to employ such technical experts, acting under its authority, as it may find necessary for the effective discharge of its functions and responsibilities under the present resolution;”
http://unispal.un.org/UNISPAL.NSF/0/C758572B78D1CD0085256BCF0077E51A
Het probleem is dat 62 jaar nadat deze resolutie is aangenomen, hij nog steeds niet is uitgevoerd.
Het feit dat de Palestijnen nog steeds naar hun recht zoeken betekent niet dat ze niet geresettled en geïntegreerd zijn. Het betekent vooral dat ze voelen dat hen tot nu toe geen recht gedaan is. En ik kan ze daar geen ongelijk in geven.
Meer informatie over de positie van de Palestijnen in Jordanië vindt je in dit blog dat ik daar eerder over schreef:
@ david verveer 15-11-2010 13:31
Dat is een merkwaardige hoop: dat je wilt dat ze volharden in de crisis. Je gebruikt nu het woord ‘haat’, dat is geheel voor jouw rekening. Het sluit niet aan bij de werkelijkheid.
Ik ben het met je eens dat er sprake is van een delicate balans tussen de groepen en dat er chaos zal uitbarsten als die balans verstoord wordt. Ik maak me mede daarom ernstig zorgen over het vredesproces, want wanneer dat blijft mislukken zijn het niet alleen de mensen in Israël en Palestina, maar ook die in Jordanië en Libanon die daar de gevolgen van zullen ondervinden.
Die vrede tussen Jordanië en Israël zou wellicht voller benut kunnen worden. Dat veronderstelt dat er met name aan de Palestijnen tegemoet gekomen wordt. Zolang een duurzame vrede in Palestina uitblijft is dat ijdele hoop. De Palestijnen lopen niet echt warm voor samenwerking met degene die hun land bezet houdt. Gelet op het feit dat zij de helft van de bevolking vertegenwoordigen lopen de koning en de overheid op eieren.
@Johanna, nu komen we terug naar vredes onderhandelingen zonder pre condities die onder de auspicies van de VS nu zou moeten beginnen. Als beide partijen doorgaan met eisen te stellen voor dat men samen gaat zitten en over vrede spreekt, komt er niets van.
Je had het over betaling aan de Palestijnse vluchtelingen, ben jij ook voor betaling aan de Joodse vluchtelingen uit de Arabische landen?
Verder zijn wij het volkomen eens, de situatie is erg fragile, en elke uitbarst, zoals de uitspraak van het gerechtshof over Libanon, kan de omgeving opblazen, of een verandering in Egypte, een aanval van Iran, problemen in Irak, terreur van uit Gaza, een andere Armade uit Turkije, al die gebeurtenissen kunnen het lont ontsteken, en niet alleen de koning loopt op eieren, iedereen die hier in het Midden Oosten woont.
@ Johanna
Wat een uitstekend blog! Dank je wel voor je nauwkeurig uitgeplozen verhaal en ook je minutieuze en geduldige antwoorden die ook heel veel aan mij verduidelijken.
Op 14-11-2010 10:08 vroeg ik me het verschil af tussen Palestijnen en Jordaniërs. Het bleek een moeilijk te beantwoorden vraag. Dankzij jouw link naar http://www.unrwa.org/userfiles/2010011995652.pdf is het me toch enigszins duidelijk geworden.
Officieel Palestijn zijn in Jordanië:
1. Persons who meet UNRWA’s Palestine Refugee criteria
These are persons whose normal place of residence was Palestine during the period 1 June 1946 to 15 May 1948, and who lost both home and means of livelihood as a result of the 1948 conflict. Palestine Refugees, and descendants of Palestine refugee males, including legally adopted children, are eligible to register for UNRWA services.
Mannelijke kinderen hebben recht op erkenning als Palestijn. De Palestijnse afstamming gaat dus via de man. Maar de vrouwen dan? Hebben die pech? Of is er dan toch iets als seksegelijkheid bij de VN?
En die is er inderdaad:
2.4 MNR Family Members
These are husbands and descendants of women who are Registered Refugees and are (or were) married to husbands who are not registered refugees. The husbands and descendants, including legally adopted children, of these women are eligible to register to receive UNRWA services.
De echtgenoten van Palestijnse vrouwen kunnen ook ‘Palestijn’ worden. Tussen quotes, want niet echt, maar ze hebben recht op UNWRA services.
Wat houden UNWRA services concreet in?
UNRWA services such as, schools, clinics, trash pick-up, and food distribution
(http://www.palestinemonitor.org/spip/spip.php?article1612).
Dat betekent dat de UNWRA registratie aantrekkelijk is. Palestijnen zullen aantrekkelijke huwelijkskandidaten in Jordanië zijn. Ik kan begrijpen dat de Palestijnse groep groeit in Jordanië.
Het is ook begrijpelijk dat wanneer ze de meerderheid vormen, er een nieuwe en complexe politieke situatie in Jordanië ontstaat. Vandaar het gerotzooi met kiesdistricten en dergelijke.
@ david verveer 15-11-2010 14:57
Eens dat het stellen van voorwaarden vooraf niet echt helpt, net zo min als het uitbreiden van bestaande illegale situaties trouwens.
Ik had het over een recht op terugkeer en compensatie, met nadruk op het eerste. Het is bekend dat bijvoorbeeld Irak er aardig wat aan heeft gedaan om bijvoorbeeld joodse vluchtelingen te laten terugkeren, en dat is dan al gelijk een belangrijk verschil met de situatie van de Palestijnen. Die hebben zo’n aanbod tot nu toe niet gehad.
Mij valt op dat je een heel lijstje noemt met ontwikkelingen die de situatie in het Midden-Oosten beïnvloeden. Is het toeval dat Israël zelf en haar aanwezigheid en handelen in de bezette en geblokkeerde gebieden in dat lijstje niet voorkomt?
@ Herman
Dank.
@ őszibarack 15-11-2010 19:55
Leuk dat ik je inspireerde om zelf ook wat uitgebreider op onderzoek uit te gaan.
De erkenning van Palestijnen in de mannelijke lijn sluit aan bij de heersende wetgeving in veel landen in het Midden-Oosten, dat het kind automatisch de nationaliteit van de vader krijgt. Dat betekent ook dat een kind van een Palestijnse moeder en een Jordaanse vader per definitie de Jordaanse nationaliteit heeft. En dat heeft positieve gevolgen, omdat je daarmee ook toegang tot alle reguliere voorzieningen hebt.
Voor wat betreft de ondersteuning ligt het toch nog wat gecompliceerder dan je schetst.
UNRWA geeft ondersteuning aan mensen die wonen in haar werkgebied, geregistreerd zijn bij UNRWA en dus voldoen aan de voorwaarden tot erkenning als Palestijns vluchteling, en voor wie ondersteuning noodzakelijk is. Voorwaarden die dus alle drie noodzakelijk zijn. Niet elke vluchteling heeft behoefte aan ondersteuning.
In Jordanië zijn 1,98 miljoen Palestijnen geregistreerd bij de UNRWA. De overgrote meerderheid van hen heeft het Jordaanse staatsburgerschap, op circa 120.000 vluchtelingen uit de Gazastrook na, dat voor 1967 onder beheer van Egypte stond. Die vluchtelingen hebben wel recht op een tijdelijk Jordaans paspoort, maar dat geeft hen geen volle burgerrechten (zoals kiesrecht en recht om bij de overheid te werken).
Van die 1,98 miljoen geregistreerde vluchtelingen woont het overgrote merendeel niet in een vluchtelingenkamp, maar in een regulier huis in een reguliere stad. Slechts 341 duizend vluchtelingen, zo’n 17 procent, woont wel in een van de in totaal 10 vluchtelingenkampen, die vooral in Amman, Irbid en Zarqa gelegen zijn.
Palestijnen die het Jordaanse staatsburgerschap hebben, hebben een nationaal nummer en daarmee ook recht op alle basisvoorzieningen die de andere Jordaniërs ook hebben, zoals onderwijs en toegang tot de (gratis) basisgezondheidszorg. Ook mogen ze net als iedere andere burger werken.
Zie ook: http://www.unrwa.org/etemplate.php?id=66
In het blog dat ik eerder al linkte, haalde ik ook het ambtsbericht van ons ministerie van Buitenlande Zaken aan. Dat stelt onder meer:
“De meeste Palestijnen hebben een geïntegreerd bestaan, onafhankelijk van hulpverlening, opgebouwd. Zij leven niet (meer) in vluchtelingenkampen en doen zelden (meer) een beroep op diensten en voorzieningen van UNRWA.
Een klein deel van de Palestijnen leeft in armoedige omstandigheden in vluchtelingenkampen, is nauwelijk geïntegreerd en grotendeels afhankelijk van UNRWA-voorzieningen.”
En:
“De meeste Palestijnen hebben veelal een geheel geïntegreerd bestaan, onafhankelijk van hulpverlening, opgebouwd. Zij zijn volledig in de Jordaanse samenleving opgenomen. Zij leven niet (meer) in de vluchtelingenkampen en doen zelden een beroep op de diensten en voorzieningen van UNRWA.
Sommigen zijn afkomstig uit notabele families die al tijdens de mandaatperiode in de jaren twintig en dertig contacten onderhielden aan de andere kant van de Jordaan. Zij zien geen tegenstrijdigheid tussen een identiteit en een Jordaanse nationaliteit. Over het algemeen wonen zij in de rijkere buitenwijken van Amman.
Andere Palestijnen behoren tot de middenklasse, de kleine handelaren en lagere beambten. Veel Palestijnse zakenlieden zijn in goede doen geraakt door investeringen in de landbouw, industrie, handel en in de financiële wereld. De grootste financiële instelling in Jordanië is in het bezit van Palestijnen.
De Palestijnen die eind jaren veertig in Jordanië aankwamen en in vluchtelingenkampen zijn blijven wonen, zijn het minst geïntegreerd. Zij houden de herinnering levend aan de plaatsen waar hun familie vandaan komt. Zij wonen onder armoedige omstandigheden. Het gaat hierbij om ongeveer 280.000 personen. Ongeveer vijf procent van hen ontvangt voedselrantsoenen in de vorm van meel, suiker, plantaardige olie, melk, rijst en rode linzen.”
De in dit citaat vermelde cijfers zijn wat gedateerd, want het ambtsbericht is al weer bijna tien jaar oud. Maar duidelijk is wel dat het dus met name die laatste groep is op wie de ondersteuning door UNRWA zich richt. Waarbij dan ook nog het volgende geldt:
“Voorzieningen als water, elektriciteit en telecommunicatiemiddelen in de kampen zijn afkomstig van de overheid. Wegenaanleg en -onderhoud vallen onder de verantwoordelijkheid van de overheid en zijn uitbesteed aan DPA. UNRWA is belast met gezondheidszorg, onderwijs en sociaal-financiële zorg in de door UNRWA erkende kampen.”
Je schreef: “Dat betekent dat de UNWRA registratie aantrekkelijk is. Palestijnen zullen aantrekkelijke huwelijkskandidaten in Jordanië zijn. Ik kan begrijpen dat de Palestijnse groep groeit in Jordanië.”
De implicatie van wat je schrijft is dat mensen er vrijwillig voor zouden kiezen om in armoede in een vluchtelingenkamp te gaan wonen. Op grond van de informatie die ik hierboven gaf, kun je stellen dat dat dus niet het geval is en vooral: gelukkig niet nodig.
Johanna, ik ben het volkomen met je eens, en nu is het verslag over Jordanie volkomen kompleet.
Maar Johanna, er is nog een klein vraagje, dat mij dwars zit, waarom wordt de olie rijkdom van de Arabieren niet gebruikt om deze meer dan 60 jaar lange arme vluchtlingen hun levenspijl verhogen en hun uit de ellende te helpen, inplaats van de UNWRA. Zijn deze zwakke schakel, die onbetwijveld gevaarlijk is voor de Jordaanse samenleving, minder dan 280.000 mensen, niet te helpen door help van Saoedie, of moeten de Jordaaniers net als de rest van de Israel omringende landen een troefkaart hebben om de crisis in leven te houden, zoiets wat Israel heeft gedaan met de Joodse vluchtelingen uit de Arabische landen?
En als de Palestijnse kwestie opgelost wordt, is er dan geen gevaar dat de Pan-Arabisme Jordanie opslokt in een nieuwe Zwarte September actie, of met andere woorden, is Israel niet een van de garanties voor het voortbestaan van Jordanie?
@ david
Dat de rijke Arabische landen meer zouden kunnen doen is een geluid dat inderdaad vaker gehoord wordt. En deels is dat terecht. Tegelijkertijd is dé oplossing wat mij betreft vooral gelegen in het vinden van rechtvaardigheid. Ik zou ook niet willen stellen dat deze mensen een gevaar voor de samenleving zijn, eerder dat het gaat om mensen die zijn getekend door het lot dat hen is overkomen en die niet in staat zijn om dat achter zich te laten en met vrijheid van geest en hart een nieuwe toekomst op te bouwen. Daarover oordelen is te makkelijk. Zoals ook wij weten als we kijken naar alle gevoelens die er 65 jaar na dato nog leven. En dan zijn wij ons land en ons huis niet kwijtgeraakt.
In je laatste alinea koppel je pan-Arabische aan de PLO, dat doet vind ik geen recht aan het pan-Arabisme en evenmin is het een historische weergave van wat er achter Zwarte September schuil ging. Dé sleutel tot vrede lijkt mij dat we elkaar als mens en met rechtvaardigheid en compassie tegemoet treden. Ontbreekt dat, dan maken mensen rare sprongen. Ik zie dan ook meer in het nu eindelijk eens handen en voeten geven aan de rechtvaardigde strijd voor een eigen staat voor de Palestijnen als garantie voor het voorbestaan van landen in het Midden-Oosten én als sleutel tot vreedzame coëxistentie van de volkeren die daar wonen.
@ johanna_nouri 15-11-2010 14:26
"""@ AJ-Raalte 15-11-2010 12:19
Het is altijd fascinerend om te zien hoe de vrienden van Israël hun reacties doorspekken met persoonlijke aantijgingen bij kennelijk gebrek aan steekhoudende argumenten."""
Leuke jij-bak, hoor, Johanna! Je hebt zelf kennelijk geen argumenten om de feiten die ik aandraag in antwoord op jouw posten, te weerleggen.
"""De kern zijnde dat buitenlandse politieke ontwikkelingen van grote invloed zijn op de politieke en maatschappelijke situatie in Jordanië."""
Een waarheid als een koe. Jordanië ligt nu eenmaal niet op een eiland in de oceaan, net zo min als de meeste andere landen op deze wereld.
""" Dat negeren en bagatelliseren heeft dus geen enkele zin, want daarmee ontken je de werkelijkheid en de gevoelens van de betrokkenen. Het laat tevens zien dat het conflict Israël-Palestina geen binnenlands conflict is, maar een conflict waarvan het voortduren ook andere landen in de kern raakt."""
Waar ontken en/of bagatelliseer ik de werkelijkheid en die gevoelens dan?
Ik beweer ook nergens dat het zg "conflict Israël-Palestina" een binnenlands conflict is. Dat willen de Arabieren er maar al te graag van maken, maar het gaat hier toch echt om de weigering van de Arabieren (en in feite, alle moslims!) om het recht op het bestaan van dat ene minilandje Israel (Jordanië is ~4X zo groot!) als natiestaat van het Joodse volk te erkennen en daarmee werkelijk vrede te sluiten.
@ johanna_nouri 15-11-2010 14:26
"""= Die zg. "Jordaanse identiteit" van "al negentig jaar" is dus gevormd door een (door de Britten gefaciliteerde) invasie in 1917-1920 uit (Saudi-)Arabië. In feite, zijn ook de Hasjemieten en hun Bedoeïnentroepen dus niks anders dan vluchtelingen, die de oorspronkelijke bevolking van het gebied ten oosten van de Jordaan overmeesterd hebben en hun regiem op hebben gelegd, met behulp van de Britten, die zich genoopt zagen de Emir te compenseren. =
Dit is klinkklare onzin. Je verliest totaal uit het oog dat aan het begin van de twintigste eeuw de pan-Arabische gedachte hoogtij vierde in het hele gebied. Zie hiertoe de correspondentie tussen McMahon en Sharif Hussein, waar uit naar voren komt dat de Arabieren tegen het Ottomaanse Rijk in opstand zouden komen (tijdens de Eerste Wereldoorlog) in ruil voor erkenning van de Arabische onafhankelijkheid. Het gebied waar over werd gesproken liep van het Taurusgebergte in het zuiden van Turkije naar de Arabische Zee in het Zuiden, en van de Middellandse Zee in het westen naar de grens met Perzië en de Perzische Golf in het oosten."""
Niks onzin, klinkklaar of anderszins. Gewoon de waarheid. Er woonden allang mensen in oostelijk Palestina en daar hebben de Hasjemieten zich met hulp van de Britten meester van gemaakt.
Ook wel frappant dat de Saudi’s zich geen moer aantrokken/aantrekken van die verheven status van de Hasjemieten!
"""Die pan-Arabische staat kwam er niet, wel meerdere onafhankelijke Arabische staten: Irak, Syrië, Jordanië en Saoedi-Arabië. Dat de Jordaniërs geen bezwaar maakten tegen de hashemieten moet je dan ook in dit licht zien. Want de hashemieten komen uit de stam van de profeet Mohammed en zijn de bewaarders van de heilige plaatsen van de islam."""
Die "Jordaniërs avant la lettre" hadden gewoon helemaal niks in te brengen. Hun gebied werd veroverd en bezet door de Britten en die hebben het om hun eigen geo-politieke redenen aan de Hasjemieten cadeau gedaan, hoewel ze het ook aan de Joden hadden beloofd.
"""Het besluit om het Emiraat in te stellen is bovendien geautoriseerd door de Volkerenbond. Jaren later, in 1946, werd het emiraat een koninkrijk en vroeg Transjordanië het lidmaatschap van de Volkerenbond aan. In 1946 verzochten de Britten het Mandaat in Transjordanië op te heffen. Transjordanië verzocht om het lidmaatschap van de Volkerenbond en het Transjordaanse parlement riep koning Abdullah I uit tot de eerste koning van het Hashemitische koninkrijk Jordanië. Lang was hij niet aan de macht trouwens, want in 1951 werd hij vermoord toen hij de Al Aqsa moskee in Jeruzalem verliet."""
Voor 1946 was Trans-Jordanië dus – ook volgens jouw eigen woorden – geen onafhankelijke staat, maar deel van het Britse mandaatgebied, hoewel dus reeds in 1928 omgedoopt van Oostelijk Palestina" tot Emiraat.
En koning Abdullah I werd afgeknald door een van zijn onderdanen omdat hij de Palestijnse Arabieren net iets te veel onderdrukte.
@ johanna_nouri 15-11-2010 14:26
"""= Het is dus een beetje lullig om alleen Arabieren uit westelijk Palestina na ruim 62 jaar nog altijd als "vluchtelingen" aan te duiden, aangezien het overgrote merendeel van deze mensen in Jordanië zijn geboren en het percentage echte oorspronkelijke vluchtelingen natuurlijk slinkt met de dag, vooral die van 1947-1949 waarvan ook de jongsten inmiddels aan hun pensioen toe zijn. =
Dat is dus helemaal niet lullig, want het feit dat zij als vluchteling worden aangeduid staat in direct verband met de besluiten die de Algemene Vergadering van de VN daarover nam. De
definitie van wie een Palestijnse vluchteling is, is vastgesteld door de VN en dus leidend. Aan diezelfde besluiten ontlenen de Palestijnen hun recht op terugkeer.
De Jordaniërs behandelen de Palestijnen niet als vluchteling. Het merendeel van de Palestijnen woont dan ook niet in vluchtelingenkampen, maar is opgegaan in de samenleving, woont en werkt er."""
En waarom niet ALLE "Palestijnen", Johanna? Waarom bestaan er in oostelijk Palestina nog steeds "vluchtelingenkampen" met hele generaties stateloze Arabieren, van wie het overgrote merendeel in Jordanië zelf is geboren? En waarom wordt van steeds meer "Palestijnen" na al die jaren hun Jordaanse burgerschap afgenomen?
Is dat soms om de broodnodige balans van de bevolkingsgroepen te bewaren?
Lullig in het kwadraat dus!!!
@ AJ-Raalte 17-11-2010 10:52
Raalte, je meet met twee maten. Jij bent in je eerste reacties aan het jij-bakken en ik betaalde je met gelijke munt terug. Dat is inderdaad geen prettige manier van discussiëren. Dus als jij er nou eens mee stopt, dan kan ik dat ook doen. En dan mij verwijten niet inhoudelijk te reageren is nogal gek, vind je niet, als ik juist de moeite heb genomen om uitgebreid op jouw reactie en die van de andere reageerders in te gaan.
@ AJ-Raalte 17-11-2010 11:09
=Die pan-Arabische staat kwam er niet, wel meerdere onafhankelijke Arabische staten: Irak, Syrië, Jordanië en Saoedi-Arabië. Dat de Jordaniërs geen bezwaar maakten tegen de hashemieten moet je dan ook in dit licht zien. Want de hashemieten komen uit de stam van de profeet Mohammed en zijn de bewaarders van de heilige plaatsen van de islam.=
== Die "Jordaniërs avant la lettre" hadden gewoon helemaal niks in te brengen. Hun gebied werd veroverd en bezet door de Britten en die hebben het om hun eigen geo-politieke redenen aan de Hasjemieten cadeau gedaan, hoewel ze het ook aan de Joden hadden beloofd. ==
Dit berust niet op waarheid. De Jordaanse bedoeïenen vochten bijvoorbeeld actief mee met de Britten tegen het Ottomaanse Rijk, omdat ze dachten dat ze daarna hun onafhankelijkheid zouden krijgen. Het is het hoofdonderwerp van de film Lawrence of Arabia.
= Voor 1946 was Trans-Jordanië dus – ook volgens jouw eigen woorden – geen onafhankelijke staat, maar deel van het Britse mandaatgebied, hoewel dus reeds in 1928 omgedoopt van Oostelijk Palestina" tot Emiraat. =
Voor 1946, feitelijk al sinds 1921, was het Emiraat Transjordanië een autonome entiteit, onderscheiden van de rest van het gebied. Een situatie die al in 1928 werd geformaliseerd door de Volkerenbond. En dus niet pas in 1946 zoals jij lijkt te willen suggereren.
@ AJ-Raalte 17-11-2010 11:31
Inzake je vraag over de positie van de Palestijnen in Jordanië die niet het staatsburgerschap kregen, verwijs ik je graag naar dit blog en de reacties daaronder, waar ik dat al eens uitgebreid heb besproken: https://johannanouri.wordpress.com/2009/11/25/over-etnische-en-religieuze-diversiteit-deel-3-de-behandeling-van-palestijnen/
Wat bedoel je met ‘Oostelijk Palestina’? Waarom noem je dat gebied niet gewoon zoals het heet: Jordanië? Een ding moet je goed begrijpen: de erkenning van Jordanië als zelfstandig koninkrijk ten oosten van de Jordaan, en los van de discussie over de toekomst van Palestina, is een van de schragende principes van het vredesverdrag tussen Israël en Jordanië. De ‘Jordanië is Palestina’ doctrine is dus een dode doctrine. Het zou van wijsheid getuigen om dat zou te houden.
@ johanna_nouri 15-11-2010 14:26
"""= Jammer dat die niet even eerder waren dan de Hasjemieten, maar in die decaden vóór 1948 stroomden er nog van alle kanten (ook uit Trans-Jordanië!) Arabieren naar het westelijke deel van het Britse mandaatgebied om een graantje mee te kunnen pikken van de door de Joden gefinancierde en anderszins bewerkstelligde economische ontwikkelingen aldaar. =
Ah, kijk de mythe van het land zonder volk voor een volk zonder land. Alsof er geen Palestijnen woonden ten westen van de Jordaan toen joden daar in groten getale naartoe begonnen te emigreren. Hou toch op."""
Mijn opmerking had niets, maar dan ook NIETS met die zg. mythe te maken, Johanna. Er woonden in de 19de eeuw slechts een paar honderdduizend mensen in verschillende gemeenschapjes in wat nu Israel is.
En "Palestijnen" bestonden toen echt niet als apart Arabisch volk. Dus nee, "Palestijnen" woonden er toen niet, wel Arabieren, Joden, Circassiërs, Turken, Druzen, Duitsers, Armeniërs, Bosniërs, etc. etc. etc.
Al die kleine gemeenschapjes (behalve de Joodse) zijn in de jaren van de Britse bezetting overspoeld door Arabische migranten uit de omliggende gebieden die vreemd genoeg in tegenstelling tot de Joodse immigranten (die heel zorgvuldig werden geteld en zo veel mogelijk tegengehouden door de Britten uit vrees voor de Arabische "reactie" dwz. anti-Joodse pogroms vanaf 1920), onmiddellijk werden gerekend als behorende tot "de oorspronkelijke bevolking".
Dat kun je wel blijven ontkennen, maar de waarheid verandert daar niet door.
Tegenwoordig leven er in hetzelfde gebied zo’n 10 miljoen mensen, dus zo heel vergezocht en mythisch was die "mythe" helemaal niet.
Het gebied dat nu Jordanië heet, had in 1900 ook maar een kleine half miljoen inwoners en nu zo’n 6 miljoen.
@ johanna_nouri 15-11-2010 14:26
"""De definitie wie een Palestijnse vluchteling is, is gebaseerd op resolutie 194 (III) van 11 december 1948 en resolutie 302 (IV) van 8 december 1949 van de Algemene Vergadering van de VN. Die Jordaanse onafhankelijkheid was feitelijk al veel eerder het geval, namelijk sinds de start van het emiraat Transjordanië als autonome entiteit in 1921, wat in 1928 werd geformaliseerd en in 1946 werd het emiraat omgezet in een koninkrijk.
In die definitie van Palestijnse vluchteling staat helemaal niet dat je al twee jaar in het toenmalige mandaatgebied Palestina moest wonen. Er staat dat je er in de genoemde periode je hoofdverblijf moest hebben. (En dus niet bijvoorbeeld in Jordanië; de definitie doet dus precies het omgekeerde van wat jij hier suggereert.) De definitie wijst er dus juist op dat zij die pas recentelijk van elders naar het gebied kwamen niet onder het mandaat vallen."""
Nee, hoor, dat is precies hetzelfde als wat ik alleen in andere woorden stelde.
"""Het is ook onzin, gelet op het feit dat die onafhankelijkheid er de facto al sinds 1928 was."""
Trans-Jordanië viel tot 1946 onder het Britse mandaat en de grenzen waren zo poreus als de pest.
"""De officiële definitie die de UNRWA hanteert stelt:
“Persons who meet UNRWA’s Palestine Refugee criteria
These are persons whose normal place of residence was Palestine during the period 1 June 1946 to 15 May 1948, and who lost both home and means of livelihood as a result of the 1948 conflict. Palestine Refugees, and descendants of Palestine refugee males, including legally adopted children, are eligible to register for UNRWA services.”
http://www.unrwa.org/userfiles/201001…"""
…and descendants of Palestine refugee males, including legally adopted children, are eligible to register for UNRWA services
Dit is het énige geval van vluchtelingen waarbij ook de nakomelingen tot in het oneindige worden meegerekend alsof ze ook zelf vluchtelingen zijn, waardoor een paar honderdduizend zielen zijn uitgegroeid tot zo’n 5 of 6 of 8 miljoen "vluchtelingen"!
Wat in feite een van de gemakkelijkst op te lossen vluchtelingencrises ter wereld had moeten zijn is door het moedwillige beleid van de Arabische Liga uitgegroeid tot een gigantisch probleem dat elke kans op vrede blokkeert.
Wat maakt de "Palestijnen" zo speciaal onder teintallen miljoenen andere vluchtelingen op deze wereld gedurende de laatste 60-70 jaar, Johanna?
Zou het kunnen zijn dat er met twee maten wordt gemeten omdat die Arabieren hun huis verlieten uit vrees voor wraakneming door Jóden in antwoord op hun eigen continue aanvallen op de Joodse gemeenschap(pen)?
@ johanna_nouri 15-11-2010 14:26
"""= Ook volgens http://www.landenweb.net/jordanie/bev...’>www.landenweb.net/jordanie/bev… bestaat de Jordaanse bevolking voor 75% uit "Palestijnen".
Dat die zich voornamelijk allereerst "Palestijn" voelen komt omdat dat er continu ingehamerd wordt. Dat is vanaf het begin het doelbewuste beleid van de Arabische Liga geweest en nog steeds. =
Nee, dat stelt Landenweb niet. Landenweb stelt:
“Ruim de helft van de Jordaanse bevolking is afkomstig uit door Israël bezette gebieden van Palestina; de andere helft zijn Transjordaniërs.”
En:
“Als gevolg hiervan bestaat bijna 75% van de bevolking van Amman uit Palestijnen.”
Dit sluit geheel aan bij wat ik in mijn blog schreef."""
Mea culpa. Daar had ik idd overheen gelezen. Excuses. Het gaat idd "maar" om de helft van de Jordaanse bevolking die uit Palestijnen bestaat.
Maar jij antwoord weer niet op het feit dat die zich voornamelijk allereerst "Palestijn" voelen omdat dit er continu ingehamerd wordt, hetgeen vanaf het begin het doelbewuste beleid van de Arabische Liga is geweest en nog steeds volgehouden wordt.
Ook overheen gelezen?
@ johanna_nouri 15-11-2010 14:26
"""= De "Palestijnen" worden met loze beloften van "right of return" aan het lijntje gehouden om het vuur van anti-Israel fanatisme toch maar brandende te houden, in plaats van hen (die toch "broeders"= volksgenoten zijn) normaal in de plaatselijke bevolking te resettelen en te integreren, zoals overal elders in de wereld naar wordt gestreefd als er vluchtelingen neerstrijken. =
Wat jij een loze belofte noemt, is in werkelijkheid ontleend aan resolutie 194 (III) van de Algemene Vergadering van de VN, die onder meer stelt:
“11. Resolves that the refugees wishing to return to their homes and live at peace with their neighbours should be permitted to do so at the earliest practicable date, […]"""
Sorry, hoor, maar dat IS gewoon een loze, onrealistische en nier realiseerbare belofte, dwz. zónder de vernietiging van Israel als de natiestaat van het Joodse volk.
Bovendien heeft men het wel altijd over "returning to their homes" maar nooit over "living at peace with their neighbours" en wanneer denk jij dat "the earliest practicable date" ooit is aangebroken of nog zal aanbreken?
Ook wel grappig dat de Arabieren zich in dezen beroepen op een resolutie van de AV, terwijl ze die eerdere AV-resolutie van november 1947 radicaal afwezen en DE VOLGENDE DAG in de aanval gingen om de realisatie van het in die resolutie voorgestelde met man en macht te voorkomen!
@ johanna_nouri 15-11-2010 14:26
"""Het probleem is dat 62 jaar nadat deze resolutie is aangenomen, hij nog steeds niet is uitgevoerd.
Het feit dat de Palestijnen nog steeds naar hun recht zoeken betekent niet dat ze niet geresettled en geïntegreerd zijn. Het betekent vooral dat ze voelen dat hen tot nu toe geen recht gedaan is. En ik kan ze daar geen ongelijk in geven."""
Indien de Arabische Liga in de jaren na de door henzelf ontketende genocidale veroveringsoorlog hadden besloten die vluchtelingen te resettlen en hun de normale rechten als burgers van de diverse landen waar zij waren terechtgekomen hadden verschaft, dan was er nu echt geen probleem meer.
Juist het feit dat (behalve Jordanië dan gedeeltelijk) 21 Arabische staten al 62 jaar lang weigeren hun "Palestijnse broeders" te rehabiliteren en hen in "vluchtelingenkampen" laten wegrotten, is het probleem.
Gebrek aan plaats kunnen ze daarvoor toch echt niet als reden aanvoeren. Er heeft tenslotte gewoon een bevolkingsuitwisseling plaats gevonden: bijna een miljoen tot op het bot beroofde Joden hebben ze er immers uitgeflikkerd!
Alleen het privé-grondbezit van die millenia-oude Joodse gemeenschappen besloeg al zo’n 4 X het totale oppervlak van Israel.
Als je het dan toch over compensatie voor verloren goed wilt hebben, kom maar op, zou ik zeggen.
@ johanna_nouri 17-11-2010 11:57
"""Wat bedoel je met ‘Oostelijk Palestina’? Waarom noem je dat gebied niet gewoon zoals het heet: Jordanië?"""
Om precies dezelfde reden dat veel anti-Zionisten het over Palestina hebben wanneer ze Israel bedoelen. Palestina bestaat niet meer, het westelijke deel net zo min als het oostelijke deel.
"""Een ding moet je goed begrijpen: de erkenning van Jordanië als zelfstandig koninkrijk ten oosten van de Jordaan, en los van de discussie over de toekomst van Palestina, is een van de schragende principes van het vredesverdrag tussen Israël en Jordanië. De ‘Jordanië is Palestina’ doctrine is dus een dode doctrine. Het zou van wijsheid getuigen om dat zou te houden."""
Dus net zo dood als het veel verkondigde "Israel is Palestina"-doctrine.
@ AJ-Raalte
Ik zie hierboven zes lange reacties van jouw kant staan. Ik ben niet van plan om daar uitgebreid op in te gaan, want ik zie vooral een herhaling van zetten en reacties die min of meer off-topic zijn.
Nog één ding: Ik zie je her en der dingen in je eigen woorden herformuleren. Daar is geen enkele noodzaak toe. De VN-resoluties spreken klare taal, de definitie wie een Palestijnse vluchteling is is eveneens helder én vastgesteld door de VN. Andere woorden gebruiken leidt slechts tot onnodige verwarring.
Je eindigt met ‘Palestina’ bestaat niet meer. Met wie de werkelijkheid ontkent en het internationaal recht met voeten treedt, heeft een gesprek weinig zin.
Pingback: 11/9 en de dood van Osama bin Laden | Levantijnse berichten
Pingback: 11/9 en de dood van Osama bin Laden - GeenCommentaar