Hoe zou het voelen als ik een sluier draag, word ik dan anders behandeld? Verder een salafistische aardverschuiving, de Olympische Spelen en natuurlijk de Ramadan.
Verlost van starende blikken
Global Voices bericht over een intrigerend experiment van de Saoedische blogster Rana Jarbou (@rjarbou). Jarbou, opgegroeid in Saoedi-Arabië en nu haar tijd verdelend tussen Riyadh en Beiroet, vroeg zich af hoe het zou zijn als ze een gezichtssluier droeg. Hoe zou ze zich dan voelen? Zou ze anders bejegend worden? Afgelopen vrijdag kondigde ze op haar blog aan dat ze een week lang een niqaab zou dragen. In eerste instantie voelde ze zich vrij, eindelijk verlost van al die starende blikken, niet langer een wandelend seksobject. Gedurende de week verschuift haar ervaring. Op haar weblog (Engelstalig) doet ze dagelijks verslag van haar bevindingen.
Salafist omarmt democratie
Ook uit Saoedi-Arabië een bericht over de veranderende omgang van salafisten met democratie. Voor een grote meerderheid onder de salafisten is democratie tot nu toe in tegenspraak met de islam. Het kiezen van wetgevende vertegenwoordigers is volgens hen een inbreuk op de soevereiniteit van God en God is de enige ter wereld met valide soevereiniteit. Zou de democratie de overhand krijgen, dan worden mensen daarmee op hetzelfde niveau gesteld als God, met als gevolg dat de ene mens de andere aanbidt. In dat geval ben je volgens de salafisten niet langer een ware moslim, want polytheïsme sluipt dan het geloof binnen.
De Arabische opstanden lijken hier verandering in te brengen. We waren al getuige van de opkomst van salafistische partijen in Egypte, Jemen, Libië en Tunesië. Vorige week verkondigde sjeik Salwan al-Awdah, een salafistisch zwaargewicht uit Saoedi-Arabië, via zijn Twitter feed en Facebook-pagina dat democratie wellicht niet het ideale systeem is, maar wel het minst schadelijke, en het kan worden ontwikkeld en aangepast aan lokale behoeften en omstandigheden. Zijn Arabisch sprekende volgers blijven nog verstoken van dit nieuwe inzicht, maar Foreign Policy spreekt desalniettemin van een monumentale verschuiving en gaat in op de achtergronden. Natuurlijk komt daarbij ook aan de orde welke betekenis we aan deze verschuiving kunnen hechten.
Spelen verbreken record
Morgen vindt de openingsceremonie plaats van de Olympische Spelen. Al voor ze begonnen zijn, breken ze records. Bij de eerste editie in 1896 mochten vrouwen nog helemaal niet deelnemen. Later werden felle debatten gevoerd of vrouwen aan meer sporten mochten deelnemen. Een van de tegenstanders daarvan was Pierre de Coubertin, die de deelname van vrouwen ,,onpraktisch, oninteressant, niet esthetisch en incorrect’’. Nog in 1996 waren er 26 deelnemende landenteams zonder vrouwen. In 2008 was dat geslonken tot 3 landen: Brunei, Qatar en Saoedi-Arabië.
Nu, meer dan een eeuw na de eerste Spelen is het dan eindelijk zo ver: elk deelnemend land heeft minstens één vrouw in het team opgenomen. De VS sturen dit jaar zelfs meer vrouwen dan mannen. De enige vrouwelijke Bruneise deelneemster draagt ook de vlag, net als een van de drie Qatarese deelneemsters. Saoedi-Arabië laat, onder zware internationale druk, een vrouwelijke judoka en een hardloopster deelnemen. In veel landen rust nog een flink taboe op sportende vrouwen. De deelname van vrouwen aan de Olympische Spelen draagt bij aan de ontmanteling van dit taboe. Dat althans hoopt Isobel Coleman op het blog van het Council on Foreign Relations.
Ramadan in beeld
Tot slot laat Foreign Policy in een fotoreportage zien hoe de islamitische wereld Ramadan viert. Geen voorbeeld hoe Ramadan ons door de strot geduwd wordt, want niemand verplicht je tot kijken. Al mis je dan wel de prachtige kleurrijke beelden.
Foto: cc codepinkhq
Dit artikel verscheen vandaag ook op Sargasso in de rubriek ‘Elders in de wereld’, die op donderdag aandacht besteedt aan actuele ontwikkelingen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika
Levantijnse berichten 
Heb vandaag in Trouw gereageerd op een artikel van Emma Drayer over de perikelen rond de SGP: “Dacht dat christenen geloofden in een God, die van alle mensen houdt, mannen en vrouwen. Eindelijk zijn we nu na eeuwen van vrouwendiscriminatie en vrouwonvriendelijkheid, zover, dat we beseffen dat vrouwen niet minder zijn dan mannen . Dan kunnen we als christenen met geloof in zo’n God toch gewoon niet zomaar doorgaan met vrouwendiscriminatie ?”
Omdat in Trouw velen, ook nu weer, alsmaar hun gal blijven spugen over vrouwendiscrimatie in de Islamwereld, heb ik toegevoegd:”Volgens mij geloven moslims in eenzelfde soort God , die voor vrouwen en mannen een “warm hart” heeft. Nu bij hen ook het denken van vrouwenrecht doorbreekt, zullen ook zij beseffen dat Allah’s barmhartigheid oude gebruiken van vrouwendiscriminatie niet verdraagt”.
Mee eens, Joost. Het is bovendien niet waar dat christenen en moslims zouden stellen dat vrouwen minder zijn dan mannen. Dat we iets nu als discriminatie beschouwen, wil niet zeggen dat het ook zo bedoeld was. In de tijd dat die gebruiken ontstonden, waren ze vaak een vooruitgang ten opzichte van de praktijken die er toen waren. Als je in de geest van het ontstaan van die gebruiken handelt, dan trek je die lijn door naar het heden en pas je de gebruiken aan aan de huidige tijd en de huidige context, met instandhouding van de intentie.
Ben bang, Johanna, dat zowel de voor die tijd opvallende vrouwvriendlijkheid van een Jezus als een voor die tijd ook opvallend vrouwvriendelijke wetgeving van een Mohammed, niet opkon tegen de toen en nog vele eeuwen bestaande zgn. suprematie van de man. Hopelijk de laatste stuiptrekkingen merken we hier in de recente kwestie rond de SGP, die nog altijd een beroep doet op de best, toen niet anders te verwachten, vrouwonvriendelijke teksten van een Paulus. Het van Jezus doorgekomen “broeders en zusters”, ook in zijn gemeentes, kon niet voorkomen dat hij de man met het grootste gemak het “hoofd van de vrouw” noemde.
Precies, Joost, de suprematie van de man. Mooi dat je de preken tijdens de huwelijksdienst in herinnering brengt die verwijzen naar de apostel Paulus en ook nog anno nu gebruikt worden om te melden dat de man het hoofd van de vrouw is.
Pingback: Het gewicht van alle Saoedische vrouwen op hun schouders | Levantijnse berichten